Een keiharde waarheid die ik dit jaar leerde tijdens het trainingsweekend in San Francisco met Dusan Djukich.

We bespraken de STR (Standing Transparent Reality). Met andere woorden: de realiteit waarin iemand leeft. Soms krachtig, zoals: “Ik ben iemand die hard kan werken.” Maar vaak gevuld met zelfgecreëerde beperkingen die je niet eens doorhebt.

Iedereen leeft volgens een set regels die je jezelf hebt opgelegd. Zonder ze ooit echt te bevragen. Die regels vertellen je wie je bent, wat je kunt, en vooral… wat je níét kunt.

Hoe vaak vertel je jezelf iets wat eigenlijk niet waar is?
👉 “Ik heb niet genoeg tijd.”
👉 “Ik kan dit niet, want…”
👉 “Ik werk beter onder druk.”
👉 “Ik kan alleen met kleine klanten, niet met de grote vissen.”
👉 “Ik ben nu eenmaal een ochtendmens…”

Allemaal verhalen. Leugens, eigenlijk. En die leugens houden je soms klein. Ze zorgen dat je blijft waar je bent, terwijl je je zegt dat je daar niet wil zijn.

“The way you fck yourself is to lie to yourself.”

Wat ik leerde is dit. Hoe eerlijker je bent over jouw realiteit. Hoe sneller je vooruitgang boekt. De echte groei zit in het loslaten van je eigen bullshit en recht in de spiegel kijken.

Na drie jaar in het lidmaatschap met Straight-Line Leadership weet ik: die confrontatie met mezelf is nooit klaar. Het is ongemakkelijk, maar het is ook de enige weg vooruit.

Mijn vraag aan jou: wat is één verhaal dat jij jezelf vertelt. Waarvan je na het lezen van deze blog nu weet: dat is misschien niet helemaal waar en helpt me ook niet om me doelen te bereiken?